ONE ADAM ONE - WHERE DO I BEGIN

Artiest info
Website
facebook
 

Een kleine kwart-eeuw geleden maakte de Adam in kwestie -hij heet voluit Adam Reichmann- flink wat furore in wat toen “alt country” heette. Adam was een kwart van de band Nadine, van wie de plaat “Downtown Saturday” in een aantal kringen en bij sommige radiomensen op heel wat airplay kon rekenen. In die band zat ook ene Todd Schnitzer en die man is vandaag de tweede helft van One Adam One. Door de jaren heen bleven beide heren muzikaal actief, maar gingen ze niet meer de hort op met hun muziek. Tot nu dus.

Met deze EP van vijf nummers, maakt het duo zijn rentree en het lijkt wel alsof de tijd even heeft stilgestaan, want ook Steve Rauner werd naar de studio gehaald,. Die man was destijds ook lid van Nadine en je kon hem ook aantreffen bij de band Wagon, nog zo’n fijne alt country band, waar ook ene John Horton in zat en jawel, ook hij speelt een gastrolletje op deze EP, die je dus zonder overdrijving een soort “reünie-plaatje” kunt noemen, waarop een aantal van de toenmalige “grote jongens” uit de regio van St. Louis, Missouri “for old times sake” een studio induiken en daar na niet al te lange tijd met deze vijf songs weer uit komen.

Die songs zijn stuk voor stuk knappe melodieën, mooie zangpartijen en een bijwijlen gedurfde productie, die je eerder aan Californië doen denken dan aan de MidWest. Dat levert alles samen een kleine twintig minuten bijzonder leuke muziek op, via de openende titelsong met heerlijke intro, een gewild overstuurde “Living Between the Lines”, een met synthklanken opgesmukte “Hollywood Ending” en de instant klassieker “Cold Murmurs” tot afsluiter “Platte River”, een beschrijvend nummer dat meandert zoals de rivier waar het over handelt.

U merkt het: van mij hoeft u niks negatiefs te verwachten over dit schijfje: wie zijn “sha La La” zo overtuigend weet te debiteren, die hoort bij de echten. Wie daar bovenop nog fijne, poëtische omschrijvingen kan aan toevoegen, zoals Adam Reichmann dat kan, die heeft bij mij een voetje voor. Leuk weerzien dus en wat mij betreft hoeft het niet bij deze EP te blijven!

(Dani Heyvaert)